δευτέρα πρωί

Ούτε να πεθάνουν, ξέρουν
σήμερα.
Σωπαίνω...

Για να μη μιλώ
για παράφωνους ήχους
μιας σπαμένης λύρας.

Πεθαίνω την κάθε αυγή,
με τους ήχους
μιας παλιάς λύρας.
Κι είναι την κάθε φορά,
μέσα σ' αυτήν την αποτρόπαιη σιωπή,
που-σ' ερωτεύομαι