Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

δευτέρα πρωί

Ούτε να πεθάνουν, ξέρουν
σήμερα.
Σωπαίνω...

Για να μη μιλώ
για παράφωνους ήχους
μιας σπαμένης λύρας.

Πεθαίνω την κάθε αυγή,
με τους ήχους
μιας παλιάς λύρας.
Κι είναι την κάθε φορά,
μέσα σ' αυτήν την αποτρόπαιη σιωπή,
που-σ' ερωτεύομαι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου