Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

*νύχτα

σε σκέφτομαι,
σε ψάχνω,
σε θέλω,
σε αγαπάω.

καληνύχτα.




(θέλω μια μέρα να πάμε στη θάλασσα μαζί,να βουτάμε στο νερό μαζί,να περπατάμε ξυπόλυτοι στην ακτή μαζί,να δούμε το ηλιοβασίλεμα από εκεί μαζί,να κοιμηθούμε στην άμμο κάτω από τα αστέρια μαζί)

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Ακροβάτης



             για ειδέστε τον ακροβάτη
             που κι όταν πέφτει γελά
             και ποτέ δε κλαίει
             ποτέ δε κλαίει

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

*Lythium





-κι αν τα καταστρέψω εγώ; δεν θέλω... κι αν έχει γίνει έτσι όπως το λες, κι έχει γίνει ήδη; τότε τι κάνουμε;





-τι θα γίνει;
-τι να σου πω, περιμένω... αν είναι θα πάμε από εκεί να δούμε τι γίνεται...
-δεν είναι επικίνδυνο; εννοώ, ξέρεις, μετά από όλα όσα γίνονται τις τελευταίες μέρες;
-δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο θέμα... άλλωστε θέλω να πάω...
-θα έρθω μαζί σου...
-κάνε ότι καταλαβαίνεις... απλώς κανόνισε κάποιος να ειδοποιήσει τους άλλους...
-έγινε...
-...
-τι έγινε;
-πού είμαστε;
-στην φαντασιά ενός ενήλικα... γιατί τρόμαξες;
-δηλαδή δεν υπάρχουμε στα αλήθεια;
-όχι για πολύ ακόμα...
-προλαβαίνω να σου πω κάτι;
-τι;
-σε σκέφτομαι...συνέχεια...

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Πού πας;




-Γιώργο, όταν παίζεις μπροστά σε άλλους να παίζεις κανονικά κομμάτια, μην αυτοσχεδιάζεις. Οι αυτοσχεδιασμοί είναι πολύ κουραστικοί, δε σε καταλαβαίνουν οι άλλοι.
-Α, εγώ, θείε, πάντα αυτοσχεδιάζω!
-Τότε θα παίζεις πάντα μόνος σου...

άντε γαμήσου, θείε...
-Πού πας;
-Πάνω, σπίτι. Πάω να παίξω κιθάρα.

-"μ' αρέσει να μη λέω πολλάααα, μη λέω πολλάααα...."

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

*fever

                                                 

                                                   you give me fever
                                                   when you kiss me
                                                            fever
                                              when you hold me tight
                                                            Fever
                                In the morning Fever all through the night



-come now and leave with me...
-...this place is almost empty.

                                                                                                    -σε βλέπω...

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

jambi

ένας κόμπος στο στομάχι
γιατί δεν έγιναν τα πιο σπουδαία πράγματα όπως θα έπρεπε
αλλά πλέον δεν έχει νόημα, συνεχίζουμε, πιο προσεχτικά -με κάθε έννοια.
η έκθεση δεν αποφεύγεται εύκολα πάντα.
με αποτέλεσμα να εμφανίζονται τα συμπτώματα που με τόση γλαφυρότητα περιέγραψες.
όπως και να έχει είμαστε υπεύθυνοι γι΄ αυτά.
άρα τα δεχόμαστε και τα αντιμετωπίζουμε.
κάπου εκεί θα 'μαι να σε γαργαλάω.

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

όχι

δεν ξέρω να κάνω τέτοια κόλπα...
τα κόλπα που μου έμαθαν είναι να περιμένω,
να κοιτάω επίμονα,
να κάνω σταυροπόδι ποδήλατο,
να ισορροπώ μόνο με τα χέρια μου,
να παίζω κιθάρα,
να ψάχνω σε κάθε στιγμή που ζω λίγη από τη μαγεία που μου έδειξες πως υπάρχει,
να έρχομαι κοντά σου όποτε μπορώ,
να βρίσκω μαζί σου ακόμα περισσότερη,
να κάνω φωνές να ησυχάζουν μέσα μου,
να σου λέω πως δε θα με ξεφορτωθείς παρά μόνο άμα το θες...

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

_όταν νυχτώνει (κάτι νύχτες σαββάτου)

-έλα, αφού το ξέρεις, πες μου ποια είναι η μελωδία που αλλάζει το σχήμα της κουβέρτας,
αφού ξέρεις, το βλέπω στα μάτια σου, νιώθω το σφιγμό στο στομάχι σου,
ποιο χρώμα θα με κάνει ν' ακούσω την ανάσα σου,
τα σύμβολα που χαράξαμε με τι μελάνι πρέπει να χαρακτούν για να σηκώσω το βλέμμα μου και
να μου πεις ένα απλό "έλα";
αφού ξέρεις, πως δεν ξέρεις και δεν ξέρω, αλλά δε μας νοιάζει, γι αυτό,
πες μου, τι να πω με τη σιωπή μου όταν δε ξέρω να μιλάω ακόμα καλά δυνατά, και τραυλίζω σαν κοιτάω απ' την δεξιά στη αριστερή γωνία πάνω απ' το κεφάλι σου;
-μ΄ αφήνεις και υπάρχω και είναι πάνω από αρκετό αυτό...
-χώρια, υπάρχουμε, έστω και για λίγο...



-είναι που δε σε χωρταίνω...

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

the return of the son of nothing*

δε γίνεται τώρα...
ούτε την επικοινωνία δεν έχουμε βγάλει...
πρέπει να ταξινομήσει κάτι φακέλους με αποκόμματα από εφημερίδες...
πρέπει να γυρίσει...
πρέπει...
θα γυρίσει...
και θα του μάθω να στέλνει και e-mail...

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

*Mile End

πάντα
 ψάχνω αυτό το φως...
συνέχεια
αυτή τη μαγεία...
χωρίς όρια
κοιτάω βόρειοδυτικά...

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Λίγες Ευχές

Τη μοναξιά να σ' τη θυμίζουν οι πολλοί


κι ότι είσαι μικρός, εκείνοι που δεν ξέρεις

τη τρέλα που πουλάς, να σ' τη γυρίζουν οι τρελοί

και ο χρόνος να 'ν' μια πίκρα για όσα δε καταφέρεις.

Όσα έχεις πει, πάνω σε μάτια να τα δείς

κι όσα μασάς, κρυφά να τα προφέρεις.

Ό,τι κι αν φτύσεις, μπροστά σου να το βρείς

κι ό,τι έχεις κλέψει, κάποτε πίσω να το φέρεις.

Ό,τι αγαπάς, να σε κάνει να μισείς

κι ό,τι φοβάσαι, δειλά να σε θεριεύει.

Ό,τι σκορπάς, να μοιάζει απόσταγμα ζωής

κι ό,τι ζητάς , πρώτο να σε κυριεύει.

Όταν μιλάς, να μη σου δίνουν προσοχή

και να νομίζεις πως είν' αργά για να τους πείσεις

κι όσο γερνάς, δε θα τους περισσεύει ευχή…

στ' αρχίδια σου ρε, κοίτα απλά να ζήσεις.



Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Untitled*

δεν είναι ότι θα μπορούσα να σε βοηθήσω αν ήμουν εκεί-ούτε εμένα δε μπορώ να προφυλάξω...
δε ξέρω το πώς... για το ένα ή το άλλο...

παρ' όλα αυτά ξέρω πως μόνο κοντά σου έχω ελπίδα...


η σκέψη σου με ζεσταίνει τα βράδυα...










                                                                         ...όσο κι αν επιμένουν αυτά να είναι κρύα...

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Ευχαριστήριο

Οφείλω πολλά
σ' εκείνους που δεν αγαπάω.

Η ανακούφιση καθως αποδέχομαι
ότι κάποιος άλλος έχει περισσότερο την ανάγκη τους.

Η χαρά του να μην είμαι εγώ
ο λύκος των μικρών τους αμνών.

Η ηρεμία που αισθάνομαι μαζί τους
η άνεση-
κάτι που η αγάπη δε μπορεί να δώσει
ούτε να πάρει.

Δεν τους περιμένω
με μάτια καρφωμένα, από τις οθόνες
στους δρόμους, στις πλατείες και τανάπαλιν
σχεδόν τόσο υπομονετικός
όπως ένα ηλιακό ρολόι-
ή μια κλεψύδρα.
Καταλαβαίνω
αυτό που η αγάπη δεν καταλαβαίνει,
και συγχωρώ
όπως η αγάπη δε θα συγχωρούσε ποτέ.

Για το φτάσιμο ενός μηνύματος
δεν περνάει μια αιωνιότητα
μα μόνο μερικά λεπτά ή ώρες.

Τα ταξίδια μαζί τους είναι ήρεμα,
οι συναυλίες ακούγονται μέχρι το τέλος,
οι πολυσύχναστοι δρόμοι διασχίζονται,
τα τοπία βλέπονται άνετα...

Και όταν μας χωρίζουν επτά βουνά και ποτάμια
είναι τα βουνα και τα ποτάμια
που βρίσκονται σε οποιονδήποτε χάρτη.

είναι δική τους πίστωση
αν ζω σ' 'ενα χώρο μη λυρικό και μη ρητορικό
μ' ένα γνήσιο, μη ευμετάβλητο ορίζοντα.

Οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται
πόσα κρατούν μεσ' στ΄ άδεια τους χέρια.

"Δεν οφείλω σ' αυτούς κάποιο πρόβλημα"
θα ήταν η απάντηση της αγάπης
σ' αυτό το αναπάντητο ερώτημα.




[...ίσως ν' ακούσεις και τη δική μου καρδιά που τρόμαζει εμένα...και γω την δική σου...]

Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

συμφωνία του Σ

"

σε συναντώ...


σε ακούω...


σου μιλάω...


σε αγκαλιάζω...


σε φιλάω...


σε έχω....


σε σφίγγω...


σε αιχμαλωτίζω...


σε απορροφώ...


σε πνίγω...


σε αγαπώ;
                    "
                                       






"...η ανιδιοτελής προσπάθεια να δημιουργήσεις χώρο στον άλλο, ώστε να μπορεί να είναι όπως είναι."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
{πήρες τις δικές μου απαντήσεις και εγώ τις δικές σου...μπουκάι}

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

soundless dawn*

-ωραίος καιρός...
-το μόνο σίγουρο θέμα...
-τι ώρα είναι;
-δε ξέρω τι ώρα είναι και δε μ' ενδιαφέρει...
-ηρέμησε...
-σ΄ αυτόν πες το...
-εσένα ακούει, εμένα με μισεί...
-προσωρινά....
-κάνε ησυχία...
-εντάξει...
-τώρα ας ακούσουμε...

αλήθεια,

Μαύρο... ρουφάει τα πάντα...

αυτό με προστατεύει...












δε ξέρω τίποτα...

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

*blackest eyes

-κρύο..
-και είναι μόλις σάββατο...






...

Όσο απαμακρύνεσαι


σε πλησιάζω.





Ένα άστρο

έκαψε το σπίτι μου.



Οι νύχτες με στενεύουν

στην απουσία σου.

Σε αναπνέω.
 
Όπου βρίσκεσαι


υπάρχω.
 
Τώρα


με τη δική σου αναπνοή

ρυθμίζεται το βήμα μου

κι ο σφυγμός μου.


Τι να τα κάνω τ' άστρα


αφού λείπεις;

Porcupine Tree - Time Flies

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

*Libertango

-αντέχουμε;
-όχι, νομίζω από στιγμή σε στιγμή θα καταρρεύσει...
-τι τον εμποδίζει πάλι να της μιλήσει;
-δεν έχουμε τι να της πούμε...
-έχουμε...
-προφανώς και έχουμε, πολλά, αλλά τα περισσότερα από αυτά δε λέγονται...είναι η δικιά μας σιωπή...
-μα αυτός μιλάει όλη την ώρα...
-ναι, αλλά δε λέει τίποτα ουσιαστικά... νιώθει ότι κάτι δεν είναι φυσιολογικό, το ψάχνει μέσα μας, σε ρωτάω, με ρωτάς, αλλά δεν καταλαβαίνει τι του συμβαίνει...πάλι αφηρημένος είναι...αλλού κοιτάει, αλλά πάλι τον ήχο του κύμματος, τον πολύ παλιό καιρό έχει στ' αφτιά του...
-τότε που βούλιαζαν καράβια;
-ναι, αλλά θυμάται, και χαμογελάει, τις αστραπές, στο βάθος, μέσα στα σύννεφα να τα κάνουν ροζ...
-και τώρα μισοκλείνει τα μάτια...θα καταρρεύσει...
-ΣΚΑΣΕ! πάψε να τον καλομαθαίνεις.! μια ζωή συνεχίζεις και τον τρέχεις απ' τη μύτη.! τι θα καταρρεύσει και μαλακίες; έχει περάσει πολύ χειρότερα...τώρα θα πάει να κοιμηθεί...
-εσύ του λες τι να κάνει...έγω του λέω τι μπορεί...
-του λες ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, να γίνει τα πάντα..! αλλά φοβάσαι από την  άλλη μήπως και μείνει μόνος...
-ξέρει πολύ καλά ότι δεν είναι μόνος...ίσως να νιώθει, φριχτά ώρες-ώρες, όπως τώρα, άλλα έχει το πρόσωπό της, με δάκρυα ή χαμόγελα, συνέχεια στο μυαλό του...
-θα πραγματοποιήσει αυτό που σκέφτεται;
-δεν ξέρει...όπως είναι τα πράγματα τώρα μαθαίνει να ζει χωρίς όλη τη  προσοχή στραμμένη πάνω του...αυτό που έχει ανάγκη...ο,τι κι αν του λέμε εμείς...
-καταλαβαίνει;
-ναι, ίσως, αλλά τον πληγώνει...
-έχει συντρόφους πιστούς για να μοιραστεί το βάρος..
-έμαθε και κάτι..
-τώρα θυμήθηκε...
-τι τον πληγώνει;
-ότι του λείπει...
-αυτό μόνο;
-και ότι δεν έχει κάτι να της πει...
-λες να ξυπνήσουμε ως δια μαγείας δίπλα της;
-δεν είμαστε μάγοι...
-ονειροπόλοι;
-μόνο όταν ξυπνάμε..
-ερωτευμένοι;
-όταν αναπνέουμε...ακόμα και τον πιο πνιγηρό αέρα...
-ας κοιμηθούμε...
-καληνύχτα..











                                                         {αυτά λέγαν οι φωνές μες στο κεφάλι μου...και θυμάμαι}

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

*passenger

"μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες..."

-τι έγινε;
-τίποτα το ιδιαίτερο...ξυπνήσαμε...αλλάξαμε;
-ναι...
-ωραία...

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Rhayader*

το να σε βλέπω χαρούμενη είναι ότι πιο όμορφο θα μπορούσαν να ακούσουν τ' αυτιά μου...

και η ζέστη με κρατάει δυνατό και τις πιο κρύες νύχτες.
και τα πιο μουντά πρωινά.
έχω ένα καράβι στο κομοδίνο μου.
ένα μπλε καράβι.
με μία πορτοκαλί γραμμή.
έχει ένα ζελοφάν για να μη βρέχεται-από τη σκόνη κυρίως.
με παίρνει κάθε βράδυ σε πολλά μέρη.
άλλωτε σε βρίσκω και άλλωτε σε ψάχνω.
αλλά μερικές φορές, με παίρνει από σένα, γιατί νιώθω τα μάτια σου να με κοιτάνε που ταξιδεύω.

και ξυπνάω με τη βροχή απέξω και σένα μέσα.




μια μέρα λέω να σε τρομάξω φιλώντας σε από πίσω και μπίγοντάς σου δαχτυλομπογιά στο λαιμό.
και ένα παγάκι στην πλάτη.

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

rock 'n' roll στο κρεβάτι*

τις ίδιες απορίες έχουμε...

(είδες; κι άλλο κοινό!)

δεν ξέρω ποια είσαι ακριβώς, από πόσα εγώ αποτελείσαι..μα ξέρω πως το κάθε εγώ μου θέλει να είναι με το εγώ που εσύ που εσύ είσαι..













{με κάνεις κι ονειρεύομαι κάθε βράδυ}

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Anathema "Violence"




είναι όλα πιο γλυκά όταν ξέρω ότι κάποια, κάποια, στιγμή θ' ακούσω την πόρτα σου να ανοίγει...
την επόμενη στιγμή θα γατζωθώ από πάνω σου μα και θα σε νιώσω πιο μέσα μου από ποτέ...


{είναι δύσκολο να στέκεσαι όταν τρέχει ο χρόνος}






{χαμογελάω κάθε στιγμή που σε ακούω...και σε ακούω...}

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

give away the stone


"δεν το ξέρεις..." είπε εκείνος,"ούτε εγώ ξέρω πώς με βλέπεις..."










"you are the only light there is for yourself, my friend..."-gogol b.


άσχετα με το κουράγιο.. ; )

jugband blues*

ίσως να μην καταλαβαίνω πολλά από όνειρα...



ούτε από χρώματα-μπλε,γκρι,πορτοκαλί...



α, ούτε από τούρτες (παρέμεινα στην κατανάλωση), από πλαστελίνες κι από δαχτυλομπογιές...







αλλά είναι όλα αυτά όμως που τα βλέπω και χαίρομαι κάθε φορά



γιατί είναι κομμάτι σου...











ξέρεις κάτι;









σε ψάχνω...